keşke diyebilseydim ki ben asla sönmeyen bir alevim,
ancak ben de titrerim.
ürperirim pencereden sızan soğukla
boğulurum saatlerce izleyip durduğum bardakta
benim de ellerim titrer saçlarımı tararken,
kaçırırım gözlerimi yansımamdan.
benim de kollarım güçsüzleşir sarılmadığım her an
ve ayakta duramam bir yere yetişmiyorsam.
benim de gülüşüm eğreti durur yüzümde,
kim bilir, belki benim de gözlerimde ırmaklar vardır.
gecemin bir sonu vardır
ve beni çimdikleyip duran bir rüyam.
yatağımın altında iblisler pusudadır,
dinlerim dolabımdan gelen sesleri.
benim de bir güneşim vardır,
bana da vurur akşam güneşi.
bir şöminem vardır ateşini anılarımın beslediği,
benim de bir yuvam vardır
ben de bilirim kimsesizliği, ailem kalabalıktır.
balonum kaymıştır ellerimden, süzülerek gökyüzüne
benim de vardır umutlarım.
yabancıyımdır kendi yüzüme,
adım silinmiştir akıllardan.
ben de kaçarım benden.
muhtacımdır ateşe ve yakmıştır beni çaresizlik.
bir mum aleviyim zaman zaman, evet.
ancak hafif bir iç çekişiyle bile
ben de titrerim
