Kategori: Öykü

bir anlatı. Her şeyin nasıl başladığına dair bir hikâye sunmaya çalışsam sizi hayal kırıklığına uğratmam işten bile değil çünkü bu…

İhtiyacımız olmayan bir zaman ve mekânda Nazlı ve Mehmet, birbirlerinden habersizce birbirleriyle sevgili olmayı kafaya koymuşlardı. Bir süre aralarındaki iletişimi…

(Perde açılır. Işıklar yanar. Sahnede, bir akıl hastanesinin bodrumunda olan bir adam vardır.) – Büyük, çok büyük bir ateş var….

Saatlerdir beni bekliyordu geldiğimde. Aynı bankta oturmuş ve durmadan sigara içmişti. Bu otogarın tuhaf bir hissi var. Tuhaf dediğime bakmayın….

    Gezegen; Kır gezegeninin canlıları iki türe ayrılırdı; Kırmızılar ve Maviler. Kırmızıların kanı kırmızı akarken, Mavilerin kanı mavi akıyordu….

Bu küçücük mağaranın içini ağaçlardan sızan öğlen güneşi aydınlatıyordu. Sapkınca oynaşıyorduk. Bir anda dudaklarını dudaklarımdan çekti, altın saçlarını toparlayıp beklememi…

Adamın biri bir gün – ya da kadının- hiddetle dolu bir şekilde gitmiş bir kapının önüne. Var gücüyle asılmak istemiş…

Aram pek iyi değil kelebek ve tırtıllarla, bozuldu anlaşma. Tilkilerle ve domuzlarla yapıyorum artık kahvaltılarımı, bol bol altın suyu içiyoruz…

Bence haketmiyorum hiçbir şeyi, yanımda yanan mumu, oturduğum sandalyeyi veya elimdeki bilgisayarı. Her zaman en iyisi olabilmenin imkanlı olduğunu bilmeyi…

10. Adım = Aramızdaki adım sayısı artık ona indi. Tabii birbirimize daha yakın değiliz, eskiye kıyasla. Aksine hala karşımdasın ve…