umuyorum. umduğumu unutuyorum. bu kış taşıdığım suçlar sessiz, yakılmış ağıtlar birer birer sönmüş. kömür harlanıyor yalnız soba dumanı benim gibi…

yansımada yüz uzun yorgun “omuzlarına bir yük bindirdiysek bu senin taşıman için.” yansımada yüz yorgun uzun ilk günah; çiğ et…

(bu sana ve senin değerlerine karşı bir itiraz mektubu) tir tir titrek, leş gibi korkak uyandım daha farklı bir adam…

mart ayı, kafamda bir mantra gibi bekçisi sarhoş ve eksik uykularımın sesin eriyen karlar henüz karışmamış akarsulara yankılanıyor şantiyelerde sevişen…

kalbim sırça bir kas kırılacak gibi atıyor beşikte adın var çığlıkların geceyi doldurdu gözyaşlarım banyo fayansına meyve sinekleri gibi doğuyor…

  yaz omzumdan siyah bir zamk gibi akıyor geçen zamanın çaresiz uğultusu ölüm haberin gazete manşetlerinde kan kırmızı harflerle kapkara…

yatağın sol yanından yola çıkıyor metrobüs hayatın bazı demleri ruhumun derinliklerine işlemiş kurtulamıyorum afiş panolarından, otoban uğultusundan gül satan ablalar…