hakikatin bir adım gerisinde bekleyen ölüme
selam verip geçtiğim tüm sokaklarda
aynalar anatomimizi çıkarıyor
ve yer çekimine meydan okuyor giyotinler
hepimiz buradayız
belgisizliklerle dolu cümlelerle
ilk kez bir arada, ilk kez aynı masada
suların yorgunluğunu hesaplamak üzereyken
yakalıyorum dağılmış hücrelerimi
şehrin ışıkları sarı değil artık
kırmızının acısını hissediyorum gözlerimde
gözbebeklerimi orantısızca bölüyorum
artık görülmek
görmekten önce geliyor tüm sözlüklerde
odak noktasını ayarlayamadığım zamana
karşı koymanın yaşamak olduğunu biliyorum
yani korneam ihanetin meyvesi
kadrajlarda aradığım gerçeğin gölgesi
bir çamaşır ipinde karşılıyor beni
hatalı yıkanmış filmler yolumu kesiyor
tefecilerden miras kalan iki buçuk lira
bir gözlük ve bozuk zaman makinesi
unutmamak için günde yedi kez baktığım hiçlik
şimdi saymak
tutukluk yaratan beyin kıvrımlarını
yedi günaha bir yenisini eklemek olur
ki bu 7+1=7 demektir
esaretin tanımını başka türlü yapamıyorum
Eftelya Koyuncu
