sürekli ulaşmaya çalıştığım
bir delphi kahini
bilmecemsi cinnetleri
gerektiğinde
dışarıya yönelen hamleleri bana çevirecek
kendime savurduklarımı ötekilere gerektiğinde
gelecek yazan ya da seçenek sunan
ilahi dokunuş
bir bekleyiş
toprağın ve kuru otların sıcağı yüzüme vuruyor
iken bekleyiş
derken duman gözüküyor düşman yalan değil
ufuk tütüyor
iyi de
kimi karşılamak için
çekilmiştik bu kaleye
kuşatıldık ve öğrendik ki
bilip inkar etmiş olduğumuzu tekrar
öğrenebilmek için
sancıyla girdaplanan yıllar gerekmektedir
çaresiz kaldık ve yeni bir cepheyle
yüzleştiğimizde
kavgayı harlayacak yeni bir soluk hazırladık
kahine doğru ve kuşatılmışlığa rağmen
böylece
bir delirmek istemediğimiz zamanlar güzeldi
bir de delirebildiklerimiz
gerisi çamur gibi kaygı ve insan
güneş gibi apaçık ve acı