Tek öğünle atlatılır sandım açlığım
Bir kez uyanmak yeter sızana kadar
Yakıp yakıp söndürdüm mum kokularını
Durmadan içime damlayan
Bir gangster büyüdü
Mum göletimde işte
Kederi kederimle akran
Elleri cebinde, başı yukarda
Ağzında bir çiğnem sakız
Emdim de kanını onun
Zehrini tükürdüm ilk gençliğimin yüzüne
Şuramda dedim
Gösteremediğim şuramda
Tek öğünle doyduğunu sanan
Bir kez uyanmakla kaçan uykulardan
Şekersiz kahvesi, ruhu çelimsiz
Zift gibi bir adam
Seslendi sesimin çatal yerinden
-Yaz beni anam babam!
…koyma şuranda
kimsen değilsem bile
cepsiz
çocukluğun olayım senin
Açıp acı gömleğinin bağrını
Akan yele karşı susan buluta
Göğsüne akrep dolduran
