yaşamak, sonra kendini havaya bırakan bir karga, diye düşündüm uyandığımda, tepedeki evlerin ardından yükselen güneş, güçsüz, yine de gri bir gökyüzü, yine de ince ince odama vuran bir güneş. uyandım tabii, sonra sabahın köründe terasın pervazında ğar ğar ğarlayan kargayı aradım, tıkırtılar geliyordu pervazdan, kulağımı pencereden biraz dışarı çıkardım, dinledim, bembeyaz bir kanat gözüktü sonra, bir martı, dedim, ya o karanlıktaki ses, martı ğarlamaz, dedim sonra, incedir, bugün gibi, güçsüz, sisin altında bir ses, zambaklar gibi ve nilüferler. für Alina*