Haklıydı şair belki de
Sokaklar kimsenin değil,
Şehirler de öyle
Ama çehrelerimizden okunan
ince hüzün bizim
Yaşamanın sorumluluğu kadar,
Bu çelişkilerin hepsi bizim.
Parmaklarımızın arasından kayıp giden
Hiç bize ait olamasalar dahi
Anılarımız sahipsiz
Ve hala ödüyoruz geçmişin bedelini.
Adı, hatıralarımızda birkaç harf
Siması gözlerimizin önünde
Kalplerimize kazınmıştır veda edişleri,
İşte, o insanlar bizim
Hiç bize ait olamasalar dahi
Anılarımız sahipsiz
Ve hala ödüyoruz geçmişin bedelini.
Yeterince cesur sayılmayız.
Korkunun hakimiyetinde bedenimiz.
Haklıydı şair belki de;
Sokaklar kimsenin değil,
Şehirler de öyle.
