Nasıl anlarsın,
Nasıl anlatabilirim ki sana?
Tanıştığıma memnun ve hüzünlüyüm.
Öyle bir hüzün ki dikenleri batıyor damarlarıma,
Çıkarayım diyorum, diliyorum, diliyorum
Yüzün geliyor yüzümün önüne.
Sonra daha da tanımak istiyor içim seni.
Ne var ki korkuyorum,
Her adımına, her sözcüğüne, her bakışına
Karlara yavaşça gömülürcesine,
Titrekçe.
Yerin ve zamanın doğruluğu kalmamışken,
Kimin alı al,
Kimin moru mor bilinmezken,
Üstüne ben yanlış bendeyken,
Sen giriyorsun görüşüme.
Ve sinsice bir korku yayılıyor hücrelerime.
Hücrelerim ki allanmaktadır,
Sessizce çeperine,
Ağrısıyla kanamaktadır.
Duracaksa sözüm yok,
Duracağını bilsem,
Bir diken de benden ona.
İşte şimdi söylemeni istesem,
Bu defa anlar mısın?
Birazcık inanıp,
Gerçekse tüm bu söylediklerim,
Alımı moruna bağlar mısın?
ANE
