Hadi çıkar at gözlüklerini, etrafına bak, kendini gör ; sürekli haklı olma çabanı, mükemmelliğini, o hiçbir hata payı bulunmayan hayatını, asla memnuniyet duymayan o kusursuz beynini, kalp kırmaktan çekinmeyen o donmuş vicdanını… Çıkar o gözlüğü ki kozmozun içinde ki o keçi boku kadar bile olmayan kendinin farkına var. Küçük dağlarını yık, köpeklerden üstün olmadığını bil. Hadi çıkar at gözlüklerini, kendi egondan başka hiçbir şey göremediğin o at gözlüklerini… Bak herkes senin gibi dertlerini yarıştırıyor, herkesin bitmek bilmeyen sitemleri var, herkes arı kovanına çomak sokacak kadar işgüzar, kimse kimsenin son sigarası almayacak kadar naif ama ama karşısındakinin zor bela kurduğu buluttan hayallerini yıkacak kadar sen gibi. Bak herkes edebiyat yapacak kadar Nazım Hikmet, ama bu edebiyat dedikleri şeyi satacak kadar Jet Fadıl. Normal değil mi bunların hepsi ? Sen normal olma. Sevginin ve aşkın su kadar ucuzlaması gibi normal değil mi ?
…
Değil.
Sevgi ve aşk ucuz değil. Köpeklerden üstün olman normal değil, küçük dağların, edebiyatın, şarkıların, popülarite sevdan, kağıttan yapılmış evlerin, arabaların gerçek değil. Kapat gözlerini. Bak açınca o şizofreni ütopyanız gerçek değil. Hadi çıkar at gözlüklerini. Etrafına bak. Hadi çıkar at gözlüklerini.
