içine bakıyorsun ve ne hissettiğini anlamaya çalışıyorsun. tüm hayatın boyunca boş mide, zehirli kafa ve ilginç bir zihin. bedenin kendisini bazen gösteriyor ama asla yeterli hissetmiyor. insan içine çıktığında şaşırıyorsun, ya herkesi kendinden çok üstte ya da çok altta görüyorsun, gerçekten bu kadar özel misin? bazen çok küçülmek istiyorsun. küçülüp insanların sırlarının içine girmek, kayıp sanatlara ulaşmak. günlerin oluyor, bir sanatçının gözü kadar duyarlı, serserinin kalbi kadar fırtınalı ve bir bebek nefesi kadar ateşli. ne zaman ismimi duysan zihninden arta kalan tüm ısı göğsünde toplanıyor ve ne zaman beni hayal etsen ısı tüm vücudunu ele geçiriyor, boş midenden yükselen zehir boşluğa bakmanı sağlıyor. ısı kayıp sanatlara dönüşüyor ve içinde hapsoluyor. her yerde olduğunu göremiyorsun. basit olduğunu. yalın olduğunu. içinde olduğunu. yaptığın her şeyi bana adayacaksın ve yaparken beni düşüneceksin, yeni kurbanın benim. seni tanıyorum. çok kötü hissetmek istiyorsun, kırılmak ve kötülük görmek istiyorsun. beni varoluşuna katmak ve kayboluşumu görmek. çünkü hayatı böyle görüyorsun. belki de kayıp sanatlara yakınlaşmak istiyorsun, daha da küçülmek. ama yine de seni seviyorum, senin de beni sevdiğini biliyorum.
