bi seni sevmeyi basarabildim meziyet sayılırsa
bizim evde sevgi beş para etmezdi
bundandır kimseyi kendime inadıramayışım
İşe yaramazlığım
duvarda hiç tüfek olmadı bizim evimizde. halamların duvarında bir tane vardı,
annemi ve yaşamayı özlediğim bazı gecelerde o tüfekle intihar ederdim.
bi seni sevmeyi başarabildim
sabah 9 mesailerine hep gec kaldım.
şimdi köşe başına bile işeyemez oldu icimdeki haydut
Yetiş ya Ali desem,
hayin bir kavgada yitiyorum,
Ali bana sırtını dönüp gider
yabancılığına tutundum doğduğum şehirde
ellerim ateş çakmaz
takvimlerim zaman bilmezken
kaç kelime yeter Bomonti sokaklarının
Birbirine ne kadar benzediğini anlatmaya
sanki her kapı önünde oturduk ahmakça
her pasaja yazdık adını dikiş tutmazlığımızın
avuclarım terliyor her sabah gelen karın ağrımla
avuçlarım ağladığı zaman tanrı buna yağmur diyor.
bağışla,
Sabaha karşı 6 kahrolmuşluğuma ortak edemem seni
ve güzel gülümsemeni
Şimdi bıçak diye kalemi aldım elime
yalın ayak yürüyorum,
yalpalıyor ardımdan gölgelerim.
sözde sorularla geciştiriyorum dünlerimi
bizim evde her sözde soru cümlesi derin ic kanamalar barındırır
cevapsız bırakılır
gitmesin
Biraz daha kalsın diye
şimdi bunlara verecek hicbir cevabım yok
Bi seni sevmeyi başarabildim
o yüzden bağışla
ne ben dönebilirim başladığım yere
ne sen orada eskisi gibi kalırsın.
İrem Seven
