4″Herr God, Herr Lucifer / Beware / Beware
Out of the ash / I rise with my red hair / And I eat men like air.”
Sylvia Plath, “Lady Lazarus”
saldığım köklerle yaşayan barbar devletleri, üst tutardım koparılan köklerime kurulan medeniyetlere. rengimi öven dumanın yeşiline gülümserdim: egzozun saldırgan grisi, fallop
tüplerimi sararken. ölmek istiyorum çığlıkları doğmakistiyorum’lara karışırken, akıtmaya çalışırdım nektarımı, oğlum görmesin diye kafeslenmiş mememin
deliğinden. tüplerimde damıtılan gri, siyaha dönerdi yumurtalıklarıma gelmeden ve katran delerdi rahim
gövdemi, şıp şıp birikirken.
yeşertsinler diye ıslattığım yerlerimi, kuruturlardı kurmak için kupkuru kumarhaneler. endometriyumun sızısı miyometruyuma kaynarken, zonklardı ağzı
rahmimin,
hazmedemedikleri’nden. boğulurdum
ben tanrı olsam,
önce boğulurdum bıyıklı dudaklardan sarkan salyanın buğusunda,
sonra boğardım kanımı hor gören
oğlumu,
yıkandığı kanın
girdabında.
nihayet kesilirdi reglim:
ölmezdim
doğurmazdım da
