Ansızın tükenen bir umudun sonrasında,
Yüreğime dokunan parmaklarınla,
Kirpiklerime sızar korkularım.
Felaketime doğru yol alan zaman boyunca,
Kimsesizliğime daha sıkı sarınırım.
Daha çok sakınırım,
Kendimi sessizliğinin olağan çığlığından.
Ruhuma bulaşıp beni yutmasından,
Zamana karışıp beni alaşağı etmesinden.
Ah küçük kız çaresizliğim!
Bilirim,
Nedensiz zamansızlığını,
Beni titreten ürkekliğini,
Bileklerime dolan zafiyetini.
