gözümü tekrardan açıyorum uyuduklarıma ve dünya uyandıklarım kadar

bir kez daha uyandığımda yine daha yorgunum

artık içimden gelen sesleri dinliyorum çünkü bahsediyorlar kendi doğrularından

ve etik bir kez daha düşmanı oluyor karanlık gecelerde kurduğum hayallerin.

kendimi kendime kanıtlıyorum, haberi olmuyor zamanın

var bir yerlerde hala her gece uyuduklarım ve devam eden hayatlar

zaman tek dostu korkumun

yine karanlık oldu,

ben balkondayım

kendimi dinliyorum ve bahsediyor kendi doğrularından

mesela bunlar kendimin doğruları

tam şu anda ben içi yalnızca bana dolu kelimelerle kaydederken

ve beraberinde yazım yanlışları.

 

sonradan düzeltebileceğimiz hatalar yapmayı nereden öğrendik

akıyor ve izleri aşıyor boyumu

varmaktan korktuğumuz tek bitiş çizgisi gitgide daha yakın

bir o kadar da uzaklaşıyor koştukça

duruyorum ve uzuyor yollar

durmak bu yüzyılda artık biraz politik

diğer anlamını yitirmiş sayılar ve geleceğe dair diğer şeyler gibi

hayal kurmaya vaktim yok gibi hissediyorum

ne de halim

tek bildiğim birazdan sabah yine uyumadıklarıma kızacağım bir saat dilimine gireceğiz

ve ben içten içe tatmin olacağım

çünkü şimdi ben ve uyumadıklarım

bir de hala şaşırtıcı bir hızla akan zaman.

durduk ve biraz anarşistim kırgın geceye

ağlamak istedim ve anlatmak

çünkü sürekli ve devamlı olarak söyleyeceklerim var

ve yine ve

düşündüklerimi bastırır yükseklikte sesi

bu oyun birileri tarafından daha önce oynandı

bense burjuva hayallerle camdan bir fanusta izliyorum kum saatini

tik tak

tikki takka

geçiyor geçiyor

bizi dinlemiyor

ben okurken döktüklerimi içimden

tekrar ve tekrar

şimdi bile süratle

çok konuştuğum ve konuşacak kimsenin de olmadığı bir yerdeyim

düşünceler yalnızlığı bastırıyor ve

bu bir yalnızım şiiri değil.

yalnızım çünkü tek başımayım ve bu yüzyılda bu da biraz keyfi

şu an yalnız olmam yalnız kelimesini tdk’da her eşittiri ile tanımlıyor olduğumu göstermiyor

ve süratle konuşuyorum

içimde en sevdiği oyun “tıp” olan biri var sürekli düşünüyor

dinlenilmek istiyor ve çoğu zaman bastırılıyor içi boş kelimelerle

ben daha sessiz bir kendim için yazıyorum

yalnızca otoyoldan geçip giden tırları izleyip tatmin olacağım şimdi,  hala akıyor diye.

çünkü ben ve uyumadıklarımla

artık söyledim.