gözümü tekrardan açıyorum uyuduklarıma ve dünya uyandıklarım kadar
bir kez daha uyandığımda yine daha yorgunum
artık içimden gelen sesleri dinliyorum çünkü bahsediyorlar kendi doğrularından
ve etik bir kez daha düşmanı oluyor karanlık gecelerde kurduğum hayallerin.
kendimi kendime kanıtlıyorum, haberi olmuyor zamanın
var bir yerlerde hala her gece uyuduklarım ve devam eden hayatlar
zaman tek dostu korkumun
yine karanlık oldu,
ben balkondayım
kendimi dinliyorum ve bahsediyor kendi doğrularından
mesela bunlar kendimin doğruları
tam şu anda ben içi yalnızca bana dolu kelimelerle kaydederken
ve beraberinde yazım yanlışları.
sonradan düzeltebileceğimiz hatalar yapmayı nereden öğrendik
akıyor ve izleri aşıyor boyumu
varmaktan korktuğumuz tek bitiş çizgisi gitgide daha yakın
bir o kadar da uzaklaşıyor koştukça
duruyorum ve uzuyor yollar
durmak bu yüzyılda artık biraz politik
diğer anlamını yitirmiş sayılar ve geleceğe dair diğer şeyler gibi
hayal kurmaya vaktim yok gibi hissediyorum
ne de halim
tek bildiğim birazdan sabah yine uyumadıklarıma kızacağım bir saat dilimine gireceğiz
ve ben içten içe tatmin olacağım
çünkü şimdi ben ve uyumadıklarım
bir de hala şaşırtıcı bir hızla akan zaman.
durduk ve biraz anarşistim kırgın geceye
ağlamak istedim ve anlatmak
çünkü sürekli ve devamlı olarak söyleyeceklerim var
ve yine ve
düşündüklerimi bastırır yükseklikte sesi
bu oyun birileri tarafından daha önce oynandı
bense burjuva hayallerle camdan bir fanusta izliyorum kum saatini
tik tak
tikki takka
geçiyor geçiyor
bizi dinlemiyor
ben okurken döktüklerimi içimden
tekrar ve tekrar
şimdi bile süratle
çok konuştuğum ve konuşacak kimsenin de olmadığı bir yerdeyim
düşünceler yalnızlığı bastırıyor ve
bu bir yalnızım şiiri değil.
yalnızım çünkü tek başımayım ve bu yüzyılda bu da biraz keyfi
şu an yalnız olmam yalnız kelimesini tdk’da her eşittiri ile tanımlıyor olduğumu göstermiyor
ve süratle konuşuyorum
içimde en sevdiği oyun “tıp” olan biri var sürekli düşünüyor
dinlenilmek istiyor ve çoğu zaman bastırılıyor içi boş kelimelerle
ben daha sessiz bir kendim için yazıyorum
yalnızca otoyoldan geçip giden tırları izleyip tatmin olacağım şimdi, hala akıyor diye.
çünkü ben ve uyumadıklarımla
artık söyledim.