I. günebakan
Güneşe çırılçıplak bakmak ve büyümek ona doğru
Ya ayçiçeği tarlasındaki sarışınlıktır
Ya da evin asi oğlu
Savururcasına saçlarının esmerliğini geçmiş günlere
Uzayan ve kararan bir yaşanmışlık olarak
Üzerinden atarak taşıdığı yükü
Boylu boyunca
Yere
Sırtında yalnız bir ceket
Ama bilmeden
Gölgenin ısrarını
Gittiği yerde gece
Karatahtaya bir dolunay çizecek
İristir o uykusuz gözlerdeki
II. kör oda
Ay tutulur düşünce dünyanın gölgesi aya
Ay yarasıdır dünyanın
Gibi Acıya
Kan çanağı Kabuktur
Gözler Gölge
/
Acının üstüne yalnız bir ceket örttüler
Ayaklar dışarıda kaldı
/
III. eşik
Bir de benden duyun isterim:
En çok giderken
İnsan kendi ayakları üzerinde dururmuş
Herkesin miladır isa’dır benim başka.
