durduramadığım cümlelerim var benim
ateşin başında başımı ağrıtan
sonu başından belli akışkan sıvısıyla kişi
doğursadığım. sadığım. sandığım.
korkuyla tutkunun kavgasında müebbet yemişken
sandıklardan döküldü bir bir aflar
ve fırlatıldı sevgiler sessizliğin fırtınasında
sıklaştı saflar
saf 1: dank
adım kirlenir kanla bezenir ezberim
bildim
nerede bitersem orası mezar bana
gördüm
bak bu dağdır, bu da altında yatanlar
yüzüm yok tersyüz etmeye o tepeleri
karını deldim, eteğine doğdum
ve karnında donduğumdan beri
gözlerin buz çanağıdır kıramam ki
ben bu uçurumları saçımla tutturdum
rüzgara emanetimdir alevleri
saf 2: vaat
sınandım da sığamadım
bir cümlenin yarattığı çukura
gel eşelim dediğim ne varsa
eşsiz bıraktım da soramadım
sırtımı dayadığım aynalar da yok artık
sırrım, ah sırrım kurtar beni
yeni yalanlar dikeceğim sana
ütülerin buharıyla düzleyeceğim zorluklarını
bir kurtulsak bu yokuşaşağıyuvarlananyuvadan
acıları içeri almayı unutmayacağım
ah sırrım,
pencereden sarkan bir atkı değil artık
çatıların akıttığıdır koynuma dolan
saf 3: miat
bu şiirin miadı doldu, devamı yok, evhamı çok
tozlaşmış kurtlu çiçekler bizim miladımız olacak
