evim köklerimin olduğu yerde
annemin koynunda babamın kolları arasında
ait olduğum dönüp dolaşıp geri geleceğim yer
köklerin çok derine iniyor
fırtınalar deviremez beni
insanlar gelip gider
zaman gelip geçer
ama ben pergamon şehrinde yaktayım
ama ben kadıköy sokaklarında dimdik duruyorum
nefesimi benden çalanlara karşın
deniz kokulu rüzgarlar nefesim oluyor
göz yaşalarım tükendiğinde
benim için ağlıyor gökyüzü
asla tek başıma olmayacağım
yanı başımda iki muafız
koruyorlar anılardan bir evi
bizim evimizi
ait olduğum yeri
büyüdüğüm bahçe
düşüp kalktığım yollar
hep orada yatıyor
en yalnız olduğum anda
deniz kenarında
babamın omzunda
annemin kucağındayım
anılardan evimiz ve onlar olduğu sürece
ben yalnız olmayacağım
tekrar tekrar ayağa kalkacağım
çünkü köklerim çok derinlerde
senin,onun,bunun hayal edemeyeceği kadar
-Bahar Sarı
