Biz, her kış akşamı
soğuktan titremeyen dudaklar bulduk da
birbirimizin günahında boğulduk
Ben, her kış akşamı
göz çukurlarına kıvrılıp uyudum da
bin türlü günlerde kapıya konuldum
Biz, her kış akşamı
ayılana kadar birbirimizin olduk da
artık sadece selamımız soğuk
Ben, her kış akşamı
içime kusa kusa sana afyon oldum da
katlimi vacip sayanlarla konuştum
Kendimi unuttum da kendiliğimden
Her duygum reflekslere emanet.
Ben, bir Eylül akşamı
hatırladım onu, keskin ve net.
yarım veya muğlak bırakmaz ki Eylül,
getirir, bana ve bize, her kış akşamını.
