yıkılan duvarları ve hayatları
sokaklardaki iniltilerle
ve gecenin korkusuyla
payımıza ayırdık
sonsuza kadar yetecek bir korku bıraktık ülkeye
ve gençliğe umutsuz
yaşanmamış bir hayat bırakıp
eğitimi de ellerinden aldık
bu şehirler nerede ki
içinde çocuklar ağlıyor
nerede ki bütün babalar ve anneler
çocuklar öksüz ve yetim
nerede bunca can
bunca yıkım
ağlıyoruz Selim Abi
bize bir şey olmadığı için
kalbimizde depremler açan bir yara
koca bir ülkeye kuşak bağladı
alnımızdaki silik yazı
aydınlarımızı unuttu
aydınlarımızı uyuttuk bunca yıl
bunca yıl uyuduk
utanmadık tarihimizden
