Kurmacalar sızıp durur
Beynimin her hücresinden
Sıza sıza paketler
Beyin yüzeyinden
Ve bir o kadar derinden
Kokusu etrafa yayılmaya başlarsa
Sızıntının
Beynimi hemen
Ceketimin iç cebine
Atarım
Bön bön bakar
Islık çalarak
Yürürüm
Böylece insanların diğer duygularını meşgul ederek burunlarının işlevsizliği için oynarım en güzelinden kendi yazdığım ama kendime yakıştıramadığım senaryoları
Kimsenin olmadığı
Bir ara sokağa
Girip
“Şşt” derim beynime “şşt”
Kurma kokma ve donma
Bu üç olumsuz formda emir ve bir tüfek
Bam!
Dudağımdaki beynimin parçalarını dilimle alıp yutmaya çalışırım
Geçişsiz sokaklarda ben de vurulurum
Bam!
Beynimin sağlam kalan tek hücresi bile
Bana intikamcı ve suikastçidir.
