bir ağacın en tepedeki yaprağına uzanıyorum
parmak uçlarımdan aldığım güç
m’ler çizemiyor gökyüzüne
çünkü diğer m’ler kazık gibi göğsümde
bir adım ileri on beş adım geri
büyürken boyundan büyük ölümler giymek
ölümsüzdür
bir ağacın en derindeki kökleri
bir ağacın en tepedeki yaprağına dokunuyorum
çocuk cıvıltıları çağıldıyor cansuyumda
gürleşip aktığımız yataktan taşanlar
baş köşede oturuyor rüzgarın sofrasında
rüzgarı arkamıza aldığımız an
yüzümüzü halkların aşkı kucaklar
sarsılmazdır
bir ağacın birleşik gövdesi
bir ağacın en tepedeki yaprağına asılıyorum
diken izlerinden engebeli avuç içlerim
adem ile havvanın aşkını getiren
yapraklarla sarılıyor tüm boşluklar
yasakların bekçisine kalansa yalnız dal
kenetlenen iki elle kanatlanıyoruz
ayrılmazdır
bir ağacın yaprağından çiçeği
bir ağacın en tepesindeyim şimdi
her bir dalda ayrı şenlik, aynı şifa, ayna şiir
daldan dala koşuyorlar sıkılmış yumruklarla
biz seninle bir bizlere koşuyoruz bir kendimize
sarılıyoruz sonra köklerimiz birleşiyor
koca bir gövde doğuruyoruz özgürlüğe gebe
bir ağacın en tepesindeyim şimdi
dört bir yanım seninle bezeli
üç yanımız mücadele kaderli
