Çınlıyor vilayetin kilise çanları
Ölüm şakaklarımdan yakındır artık.
Gölgemde yetim bir iktidar sarsılıyor;
Baba yadigârı uçsuz dağın ötesinde
Şu antik tarih piç bir yılanın ağzındadır.
Sancısını belliyorum imparatorluğun
babamın omzumu kavrayışı misali
Toprağımın rahimlerine bir aslan tohumu bile atamadım.
şimdi hiç büyüyemiyorum atik uslar denizinde
Mezarından bakma bana kırgın
oğlunun eli kolu bağlıdır.
Kalk baba! yapayalnız savruluyor oğlun
gökteki antik küllerin arasında.
