yeni dilim eskisini kavlıyor
bir mezarın üstünde
likit dikitler içiyorum
gök olmuş kaselerden
tengerekten bakınca yıldızlı fal
engerekten sorunca zilli ses
james bilincini boşalıyor kulağıma
kitap diye kapatıyorlar üstüme onu
yapışkan aklıyla akışkan ulysses
ten gerek taşımak için bu izi
en gerekli yerime kazıdığı
künt tarifin, bir ölüden bakarak
hiç görmemiş ne ötüken’i ne dublin’i
bir ölü kendisinin olmayan
joyce okuyan bir dostun dirisi soracak!
ata niye itine fox adını koyuyor?
kültüm bile artık ecnebi benim
kurdum köpeğime çark ediyor
uluu! yan yerime bir iki üç parti
mal. var.
bu bir iddia
diye yazsın ardımızdan
joyce okuyan diri dostumun
içime kavlayan sorusuna yanıt bulamayanlar.
