dizlerimin üstüne çöktüm,
taş bağladım kader köprüsüne.
etle tırnak
dünle bu gün
Keder.
komünizm
kelebek etkisi,
duvarlarında kurşun izleri
dizlerimin üstüne çöktüm,
yeşil köprüde
gönlümün ortasından geçen amansız nehre
prangalar eskittim ben,
şairin diliyle.
umut.
Taş bağladım keder köprüsüne,
bir şans daha diledim.
gönlün çölünden
usulca akan suya,
bir şans daha.
Gün batımları
takvim hırsızları,
prangalar.
yan yana geldiğinde
“bir”
olmayı başaramayan sözcükler
Keder köprüsünde kanatları kırık bir martı
Taş bağladım dizlerimin üstünde,
dua,
haykırış,
ambulans sesleri,
gökte zeytin dalı.
taş bağladım ayağıma
yeşil köprünün üstünde,
parlamento
dönmedolap
eski bir kilise
uğultular,
sarı gece
taş üstünde martı,
tam uçmayı öğrenecekken
akıp gitti tunanın sessiz karanlığında
başka bir kıyısına zamanın.
şans,
bir şans daha!
taş üstünde kanadı kırık bir martı.
yaşlı bir evsiz monologu,
trenler
gün batımları
öyleyse,
“Kanadı kırık kuşlar rüyalarında yüksekten uçar mı?”
