Yazar: Anıl Aksoy

Yirmi dakikalık bir minibüs yolculuğu ve on dakikalık yürüyüşten sonra partinin yapılacağı eve ulaşıyorum. Kapıda yüzlerde büyük bir gülümseme ile

Büyük, verniği dökülmüş eski kapıyı iterek içeriye giriyorum. Loş ışığın altında vestiyere doğru yürüyorum. Vestiyerin arkasındaki yaşlı adam sigarasından bir

Telefonumdan yükselen thrash metal ile uyanıyorum. Kan çanağı gözlerimin kapaklarını zar zor aralıyorum fakat gecenin karası ve şarabın kızılı gözüme

Her yer karanlık… Sanki çok uzun zaman geçmiş gibi ışığı görmeyeli. Hayal meyal aklımda nasıl göründüğü fakat soluşu daha yeni

Oyuna çıkmadan üç hafta önce gördüm ilk defa Seattle’ı. Kapitalizmin taze kölesi ben, insanlarla uğraşmalı işimden hem vücut hem kafa

“Vadiye yürüyerek inilmezmiş çünkü insanoğlunun diğer hayvanlara kıyasla iki ayağı üzerinde yürümesi vadiye inişi imkânsız kılarmış. Önceleri inenler olmuş ama

Şehrin ışıkları evrenin derin karanlığını aydınlatan bir fener gibi zümrüt yeşili bir parıltıyla sürdürüyordu yaşamlarını. Rüzgârsız bir eylül yağmuru temizliyordu

Kemik dergisi 2003 Temmuz sayısını okurken gelmişti o gece. Hafif bir yağmur yağmıştı gelmeden önce ve ben dergimi zar zor